Głównym celem Don Bosco było zapewnienie młodym ludziom edukacji i kształcenia.
Don Bosco miał szczególne zainteresowanie ubogą młodzieżą, często pozostającą na marginesie społeczeństwa.
Zakon Salezjański dąży do kształtowania młodych ludzi nie tylko pod względem edukacyjnym, ale także duchowym.
Oratoria i ośrodki salezjańskie tworzą wspólnoty, w których młodzi ludzie mogą się spotykać.
Oprócz opieki nad młodzieżą, Salezjanie skupiają się na szkoleniu nauczycieli i wychowawców.
Zakon Salezjański angażuje się również w działalność misyjną i ewangelizacyjną na całym świecie.
Być „Salezjaninem Współpracownikiem” to znaczy być „dobrym chrześcijaninem”- tak mówił ks. J. Bosco. Dlatego Salezjanie Współpracownicy realizują swój apostolat na pierwszym miejscu przez wypełnianie codziennych obowiązków. Naśladują Jezusa Chrystusa, Człowieka doskonałego, posłanego przez Ojca, aby służyć ludziom na świecie. Dlatego w zwykłych warunkach życia, zobowiązują się realizować ewangeliczny ideał miłości Boga i bliźniego.
Pobudzeni duchem salezjańskim zwracają wszędzie szczególną uwagę na młodzież, zwłaszcza tę najbiedniejszą lub ofiary jakiejkolwiek formy zepchnięcia na margines, wykorzystania i przemocy, na tych, którzy wchodzą w świat pracy i tych, którzy okazują znamiona specyficznego powołania.
Popierają i stają w obronie wartości rodziny jako podstawowej komórki społeczeństwa i Kościoła, oraz angażują się aby budować ją jako „Kościół domowy”. Współpracownicy małżonkowie żyją w małżeństwie swoim posłannictwem małżonków i rodziców: „współpracownicy miłości Boga Stworzyciela”, „pierwsi i najważniejsi wychowawcy dzieci” w duchu pedagogii dobroci właściwej Systemowi Prewencyjnemu. Realizują Naukę Społeczną Kościoła i są uważni na środki społecznego przekazu, troszcząc się o poprawne korzystanie z nich w wychowaniu. Wspierają misyjną działalność Kościoła i sprzyjają wychowaniu do szerokiego spojrzenia na świat, jako otwarcie na dialog między kulturami.